Agressie-problemen tussen honden in een gezin worden vaak veroorzaakt door rangorde-problemen tussen de honden. Duidelijkheid over de onderlinge rangorde is voor honden van groot belang. Maar ook wanneer deze rangorde eenmaal bepaald is, wil dat niet zeggen dat dat blijvend is. Afhankelijk van het karakter van de honden en de situatie kan op gezette tijden de rangorde opnieuw worden bevestigd of opnieuw worden bepaald.
Op de rangorde tussen meerdere honden binnen een gezin, zijn veel factoren van invloed.
1. Het karakter van de honden
De mate waarin een hond de natuurlijke neiging heeft om binnen de roedel hoog in rang te komen is afhankelijk van het karakter van de hond. Een dominante/zelfverzekerde hond heeft sterk de neiging om zo hoog mogelijk in rang te zijn. Een deemoedige hond neemt al snel genoegen met zijn ranglagere positie.
2. De leeftijd van de honden
Wanneer een pup van 8 weken binnen een gezin komt waar reeds een oudere hond aanwezig is, zal over het algemeen deze pup in eerste instantie alles worden toegestaan. Wanneer de pup echter circa 12 weken oud is, zal de pup echter geleidelijk worden duidelijk gemaakt wat zijn rangorde-positie binnen de roedel is. In eerste instantie via rangorde-spelletjes (spelletjes met een serieuze ondertoon!), maar later ook door de pup terecht te wijzen wanneer hij (te) dominant gedrag vertoont.
>BR>
Vrijwel altijd bekleedt de pup in eerste instantie de laagste positie binnen de roedel en zal de pup dat ook accepteren. Afhankelijk van het karakter van de pup (zie ook punt 1) zal de pup echter zijn rangorde-positie opnieuw willen bepalen wanneer hij in de pubertijd komt. De leeftijd waarop een pup gaat puberen is afhankelijk van het ras maar verschilt soms ook tussen honden van hetzelfde ras. Over het algemeen begint een hond te puberen vanaf 6 - 18 maanden. Vanaf deze leeftijd begint de hond, afhankelijk van zijn karakter, pogingen te ondernemen om hoger in rang te komen.
3. Castratie of sterilisatie
Door castratie of sterilisatie verandert de geur en (soms) het karakter van een hond. Dit heeft tot gevolg dat een hond na castratie of sterilisatie opnieuw zijn plaats binnen de rangorde zal moeten bepalen. Het kan dus heel goed zo zijn dat twee honden al geruime tijd in volstrekte harmonie (de onderlinge rangorde is duidelijk) met elkaar leven maar na castratie of sterilisatie met elkaar gaan vechten. Wanneer de rangorde echter opnieuw bepaald is, zal de harmonie weer terugkeren.
4. Uw houding t.o.v. de honden.
Honden bepalen onderling hoe de rangorde tussen hen is. Hoe meer u zich bemoeit met de rangorde-bepaling tussen uw honden, hoe meer onrust u zult krijgen. Straf bijvoorbeeld de ranghogere hond dus nooit, als hij/zij de ander eens hardhandig op zijn plaats wijst. Negeer het hele gebeuren en mopper alleen op de ranglaagste en stuur deze weg. Geef de ranghoogste eventueel een aai wanneer de rust is weergekeerd. Houd ook rekening met de rangorde bij zaken als eten geven, begroeten bij thuiskomst enzovoort. Trek de ranghoogste hond bij alles voor, hoe "onmenselijk" dat soms misschien lijkt. Uiteindelijk is het ook in het belang van de ranglaagste wanneer u zo handelt, omdat het effect duidelijkheid en dus rust in de roedel met zich meebrengt.
5. Inprenting en socialisatie van de honden
Honden leren 'sociale vaardigheden' door onderlinge contacten met andere honden. Als pup leert een hond hoe hij, wanneer hij het nest heeft verlaten, rangorde gevechten moet houden. Ook leert de pup hoe en wanneer hij het gevecht kan stoppen wanneer hij het rangordegevecht verliest. Een hond die weinig sociale contacten heeft met andere honden (anders dan een andere hond binnen de roedel) kan daardoor weinig sociale ervaring opdoen. Soms zien we dat dat soort honden bij een rangorde gevecht niet opgeeft, maar (tegen beter weten in) gewoon door vecht met alle vervelende gevolgen van dien.
6. Uw appèl over de honden
Wanneer het voor de hond absoluut duidelijk is dat de baas de hoogste is in rang, kan de baas ook aan de honden duidelijk maken dat hij/zij niet tolereert dat er gevochten wordt binnen de roedel. In die situatie kunt u als baas uw honden dus verbieden om te vechten. Dit biedt echter geen oplossing wanneer de honden niet in uw aanwezigheid zijn. Een roedelleider kan zijn 'onderdanen' niet verbieden te vechten wanneer hij niet aanwezig is.
Door voldoende appèl te hebben over de honden kunt u de honden wanneer u aan ziet komen dat ze willen vechten, bijvoorbeeld het commando geven om direct te gaan liggen (en te blijven liggen). Pas wanneer de spanning tussen de honden is verdwenen, mogen ze weer van hun plaats (natuurlijk eerst de ranghoogste).
Tenslotte:
Natuurlijk komen er tussen twee honden in een gezin wel eens wat conflicten voor. Op zich is dat geen probleem. De honden lossen het meestal zelf wel op een binnen de korste keren is er weer rust aanwezig. De honden hebben dan de onderlinge rangorde naar elkaar weer bevestigt. Maar wanneer twee honden in een gezin regelmatig (heftige) conflicten met elkaar hebben, is helaas in veel gevallen de einge oplossing van het probleem de honden of voortdurend van elkaar gescheiden te houden, of een van de honden te herplaatsen. Hardnekkige conflicten tussen honden zullen veel eerder steeds meer escaleren, dan dat zo'n probleem zich vanzelf oplost!
|
